Η διάγνωση του καρκίνου του μαστού σε πρόωρο στάδιο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που συμβάλλουν σημαντικά στη μείωση του ποσοστού των ασθενών που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία. Ταυτόχρονα ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν τα γονιδιακά μοριακά τεστ καθώς και οι εξειδικευμένες γνώσεις του ογκολόγου.
Oι γυναίκες με καρκίνο του μαστού που βρίσκονται στο στάδιο 1 ή 2, σε αρχικό δηλαδή στάδιο, με διάμετρο < 2cm, χωρίς μετάσταση στους μασχαλιαίους λεμφαδένες, με θετικούς υποδοχείς οιστρογόνων και προγεστερόνης και αρνητικούς υποδοχείς ΗΕR2 μπορούν σε μεγάλο ποσοστό να αποφύγουν την χημειοθεραπεία. Πρόκειται για τους luminal τύπους καρκίνου του μαστού σε ποσοστό 60-70%. Παλαιότερα το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών που αντιμετώπιζαν τον εν λόγω τύπο καρκίνου υποβάλλονταν σε χημειοθεραπεία, σε αντίθεση με σήμερα όπου μόνο το 1/3 των περιπτώσεων χρήζει χημειοθεραπείας.
Η χημειοθεραπεία κρίνεται απαραίτητη σε περιπτώσεις γυναικών με αρνητικούς υποδοχείς για οιστρογόνα ER και προγεστερόνη Prg, για γυναίκες με θετικούς υποδοχείς ΗΕR2 καθώς επίσης και για γυναίκες με τους τρεις υποδοχείς αρνητικούς (τριπλά αρνητικός καρκίνος).
Ποιοι είναι οι λόγοι που σήμερα μία ασθενής μπορεί να αποφύγει την χημειοθεραπεία?
Οι δύο σημαντικοί λόγοι είναι :
- Η πρόωρη διάγνωση
- Τα γονιδιακά μοριακά προγνωστικά τεστ με τα οποία μπορούμε να υπολογίσουμε την επιθετικότητα του καρκίνου και τον βαθμό ευαισθητοποίησής του στην χημειοθεραπεία.
Ποια είναι η αντίδραση των γυναικών όταν αποφασίζεται να μην υποβληθούν σε χημειοθεραπεία?
Όπως αναφέρεται παραπάνω σε συγκεκριμένες περιπτώσεις η γυναίκα μπορεί να αποφύγει την χημειοθεραπεία. Μπροστά σε μία τέτοια απόφαση υπάρχουν δύο είδη αντιδράσεων:
- οι γυναίκες που αποφεύγουν την χημειοθεραπεία νιώθοντας ικανοποίηση.
- Οι γυναίκες που δηλώνουν ανησυχία. Συνήθως πρόκειται για γυναίκες νεαρής ηλικίας ή νέες μητέρες. Πολλές τέτοιες περιπτώσεις γυναικών θέλουν να υποβληθούν σε χημειοθεραπεία χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις.
Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητος ο σωστός προσανατολισμός των ασθενών με ιδιαίτερη αναφορά στις παρενέργειες που μπορεί να προκαλέσει η χημειοθεραπεία όταν αυτή δεν είναι απαραίτητη για την επιβίωση του ασθενούς. Επίσης είναι σημαντικό ο θεράπων ιατρός να αφιερώνει τον απαιτούμενο χρόνο στην ασθενή ώστε η ίδια να κατανοήσει απόλυτα την θεραπεία που πρόκειται να ακολουθηθεί.