Πόνος και περιορισμός της κινητικότητας του ώμου σε βαθμό που να περιορίζει τις καθημερινές σας δραστηριότητες; Ο παγωμένος ώμος είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να προέλθει από θλάσεις, προηγούμενες επεμβάσεις στην περιοχή, τραυματισμούς. Στην πρωτοπαθή δυσκαμψία του ώμου συνυπάρχει ο περιορισμός της κινητικότητας με τον έντονο πόνο, χωρίς να συνδέεται με κάποια αιτία. Ωστόσο είναι σαφής ο συσχετισμός του συνδρόμου του παγωμένου ώμου με την ύπαρξη σακχαρώδους διαβήτη. Ενώ λοιπόν το σύνδρομο επηρεάζει μόλις το 2% του γενικού πληθυσμού, στα άτομα με διαβητοπάθεια τύπου 1 ή 2, τα ποσοστά εμφάνισης παγωμένου ώμου ή αλλιώς συμφυτικής θυλακίτιδας φτάνουν το 20%. Eίναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι ο κίνδυνος που διατρέχει ο πάσχων από διαβήτη είναι μεγαλύτερος από τον κοινό πληθυσμό και συνεχίζει να αυξάνεται με τα χρόνια.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Επιστημονικά δεδομένα δείχνουν πως το αυξημένο σάκχαρο φτάνει να συσσωρεύεται στον ώμο επηρεάζοντας το κολλαγόνο της άρθρωσης. Από αυτήν την εναπόθεση προκύπτει ο περιορισμός της κίνησης της άρθρωσης. Ως πρώτης γραμμής θεραπείας συστήνεται η σωστή ρύθμιση του σακχάρου, η χορήγηση παυσίπονων φαρμάκων και η φυσικοθεραπεία Για την αντιμετώπιση του παγωμένου ώμου σε διαβητικούς συνεργάζονται οι ειδικότητες της ορθοπεδικής και της διαβητολογίας. Αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν και η κίνηση του ώμου παραμένει εξαιρετικά περιορισμένη συστήνεται η χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος με αρθροσκόπηση του ώμου.